Rethymno, wenecko-osmański cudny kawałek Grecji

 Do tego miasta po prostu nie mogliśmy nie trafić, najprawdziwszy klimat Krety przeplatany osmańskimi i weneckimi zabytkami jest zaklęty w uliczkach tego miasteczka. 

 Do starego miasta wchodzimy przez Megali Porta- bramę zachowaną z czasów weneckich( znajduje się niedaleko węzła autobusowego skąd zmierzamy, bo taką wybraliśmy komunikację po Krecie)

Trafiamy tam w samo południe czerwcowego dnia, wiec ulice są dosyć puste...słońce w zenicie nie oszczędza nikogo :-) a w tym labiryncie uliczek tworzy się mały piekarnik :-) siesta przybiera na sile .

 





















  No ale to nic, niepowtarzalna architektura urzeka pięknem. 

Może to i dobrze ze nie ma zbyt dużo turystów.

 

 





















Docieramy do jednego z zabytków, weneckiej fontanny Rimondi- słynnego zabytku z 1629 roku...no cóż mam mieszane uczucia, wbita w komercyjne miejsce, trudna do znalezienia..no ale jakoś ją tam sfotografowałem. Niech będzie, temat zaliczony
 

 Idąc dalej docieramy do weneckiego portu, jest chłodniej od wody , łapiemy chwile wytchnienia, uzupełniamy płyny i zdajemy zużyte :-) gospodarka wodna organizmu jest ważna :-) na szczęście nie brakuje darmowych toalet( za to bardzo cenię południe). 
 Ale dość o tym bo naszym oczom ukazuje się stara latarnia w Rethymno

no muszę przyznać ze port w Rethymno robi na mnie wrażenie , jak zresztą każdy grecki port...mam jakiś sentyment do tych łódeczek, kolorów i turkusu wody.

Miasteczko jest na tyle fascynujące ze postanawiamy wrócić tu wieczorem , tymczasem uciekamy z tego skwaru mijając po drodze patrzacych na nas zdziwionych Greków cieszących się sjestą

w następnym poście zaproszę Was do Rethymonu nocą...